Inhoud
O2-sensoren, ook wel lambdasensoren of zuurstofsensoren genoemd, meten de hoeveelheid zuurstof in de uitlaatgassen van voertuigen. De sensoren werden voor het eerst geïnstalleerd in voertuigen in de jaren 1970, toen het Environmental Protection Agency werd geïntroduceerd. Vervolgens begonnen voertuigfabrikanten twee sets sensoren te installeren: één vóór de katalysator en één daarna. Fysiek is er geen verschil tussen O2-sensoren voor en achter. Ze werken op dezelfde manier, maar ze zien de dingen anders.
Hoe een O2-sensor werkt
De eerste stap in de uitvinding van de O2-sensor vond plaats in Duitsland in 1899, toen Walter Nernst de Nernst-cel bedacht. Bij temperaturen hoger dan 620 graden Fahrenheit is de keramische cel in staat geweest zuurstofionen van het gas in de cel over te dragen naar externe gassen, waardoor een elektrische stroom in de zuurstofconcentratie van de twee gassen wordt gegenereerd. In 1976 paste het bedrijf Bosch de Nernst-cel aan voor gebruik in auto's. Moderne voertuig O2-sensoren werken volgens dezelfde principes die de originele Nernst-cellen deden. Een zirconia-lamp bekleed met platina vergemakkelijkt de overdracht van zuurstof naar de temperatuur en temperatuur van de lucht en de temperatuur is hoger dan 600 graden Fahrenheit. De meeste O2-sensoren hebben een intern verwarmingselement zodat ze de temperatuur van de sensor voor de zuurstofsensorfunctie kunnen bereiken.
Het doel van een front O2-sensor
Voorste O2-sensoren analyseren de uitlaat die rechtstreeks uit de motor komt. Toen O2-sensoren slechts op één plaats werden geïnstalleerd, bevonden ze zich in de positie die hen maakte wat tegenwoordig O2-sensoren zouden worden genoemd. Ze communiceren met de motorregeleenheid, de computer die het mengsel van brandstof en lucht regelt die in de motor gaat. Als het mengsel te rijk is, wat betekent dat het teveel brandstof bevat, vermindert de computer de brandstof in het mengsel dat in de motor gaat; als de uitlaat te arm is, voegt de computer brandstof toe aan de mix. De computer probeert een ideale verhouding tussen lucht en brandstof te behouden om de uitstoot te verminderen en het brandstofverbruik te verbeteren.
Het doel van een O2-sensor aan de achterkant
Achter O2-sensoren bevinden zich achter de katalysator, afgezien van dat vergemakkelijkt de omzetting van verontreinigende stoffen in de uitlaat naar onschadelijke bijproducten. Deze sensoren bewaken de efficiëntie van de omzetter. De computer vergelijkt de uitlaat die in de converter stroomt met de uitlaat die naar buiten komt. Als het effect dat de converter op de samenstelling van de uitlaat heeft afneemt, betekent dit dat de converter versleten is. De computer kan het niveau van de werking van de convertor en het stuurprogramma controleren wanneer de convertor moet worden vervangen.
