Inhoud
Automatische en handgeschakelde twee- en vierwielaandrijving zijn in alle opzichten vrijwel identiek. Ze hebben dezelfde behuizing, overbrengingsverhoudingen en hebben vaak - maar niet altijd - dezelfde spline-telling op de uitgaande as. Primaire verschillen zijn dat de uitgaande as van de tweewieltransmissie langer is dan de vierwielige versie en vierwieltransmissies. Sommige autofabrikanten bouwen hun tweewielige transmissies zodat ze kunnen worden geconverteerd naar vierwielige modellen.
achtergrond
Veel auto's kunnen worden omgebouwd tot vrachtwagens met vierwielaandrijving, maar ze zijn niet noodzakelijkerwijs ideaal voor toepassingen met vier wielen. De automotive transmissies van General Motors, inclusief de Muncie M21 en M22, en Saginaw Borg Warner T-10, kunnen worden omgezet in vierwielers zolang ze off-road rijden. Het ontbreken van lage versnellingen maakt het oversteken van ruw terrein moeilijk. Tweewielige vrachtwagenoverbrengingen, zoals de Muncie SM420, SM465 en de NV4500 en NV3500, koppelen gemakkelijk met een vierwielaandrijving en kunnen de eisen van ruw off-road rijden aan.
identificatie
Een tweewielige transmissie is te herkennen aan zijn lange staartas met het achterste gedeelte dat bestaat uit een overdrive-eenheid. De vierwielaandrijving heeft ook een overdrive-achtergedeelte, maar het maakt niet uit aan welke kant van de weg het is. Tweewielige transmissies hebben geen tussenbak. Sommige voertuigen, zoals de Ford Bronco II met tweewielaandrijving, hebben echter een dummy-overdrachtskoffer om de conversie naar vierwielaandrijving te vergemakkelijken door alleen een nieuwe uitgaande as te vereisen.
Grote verschillen
De GM SM465 en TH350 en Aisin AX-15 transmissies typeren enkele van de verschillen tussen twee- en vierwielers. GM produceerde de SM465-handgeschakelde transmissie van 1968 tot 1991 voor zijn drievoudige Chevrolet- en GMC-vrachtwagens met drie tonen en sportvoertuigen. Tot 1978 hadden de twee- en vierwielige transmissies van de SM465 identieke interne onderdelen behalve de uitgaande as. De versie met vier wielen had een uitgaande as en een overdrachtskoffer met 10 spline. Het tweewielige model had een uitgaande as met 35 spline en de tailhousing met tweewielige stijl. Van 1979 tot 1991 had de vierwielige SM465 een kortere 32-spline uitgaande as. De 35-spline van de tweewielige SM465 bleef en zijn binnenwerk weerspiegelde de vierwielige versie. De TH350 automatisch kwam in zowel twee- als vierwieltoepassingen met de tweewielversies met een staartlengte van 6, 9 en 12 inch, terwijl de vierwieleruitgang gepaard ging met de overdrachtskoffer. De AX-15 twee- en vierwielige transmissies hadden dezelfde interne onderdelen, maar de tweewielversie had een 14-spline as en de vierwiel heeft een 23-spline as.
Overdracht geval
De overdrachtskoffer die op de transmissie is aangesloten, moet een dode weggever zijn dat het voertuig vierwielaandrijving heeft. De overdrachtskoffer kan echter beschikbaar zijn voor latere conversie voor vierwielaandrijving. Overdrachtbehuizingen worden aangesloten op de transmissie en gebruiken twee aandrijfassen om het vermogen over de voor- en achteras te verdelen. Dit zijn een part-time handmatige transfer case bediend door de bestuurder of part-time elektronische geactiveerd met een schakelaar. Sommige voertuigen, zoals sportwagens, hebben fulltime permanent vergrendelde transportkoffers.
