Inhoud
Conceptueel is een voertuigophanging vrij eenvoudig. Al duizenden jaren verbonden met de wereld en de andere kant van de wereld. Deze lederen strips werden uiteindelijk metalen bladveren, die in spiraalveren en draaistaven veranderden. Metaal was een verbetering op het gebied van duurzaamheid en capaciteit, maar het was een stuk moeilijker en moeilijker en had dus minder absorberende kleinere hobbels en trillingen. Dus gingen de ophangingsingenieurs terug naar de tekentafel - waardoor ze meteen teruggingen naar rubberen strips.
Regelarmbussen
Bedieningsarmen verbinden de wielnaaf met het chassis en draaien naar beide uiteinden met de wielnaaf om op en neer te bewegen. Het draaipunt is een eenvoudige bout die door een gat in de wielnaafdrager of een beugel op de as gaat, en een passend gat in het uiteinde van de bedieningsarm. Aan het andere uiteinde van de arm een tweede bout Vooraan moet de wielnaaf of "knokkel" draaien, zodat de arm een kogelgewricht aan de naafzijde gebruikt. Een "bus" is in feite een huls, die gewoonlijk wordt gebruikt, die tussen de draaibout en het gat in de bedieningsarm en het chassis of de asbeugel schuift. De huls is meestal een halve inch dik of meer en heeft een kleinere metalen huls in de boutschacht die niet direct op het rubber wrijft.
Doel van de bus
Wegen zijn hoogst genezen dingen, met onvolkomenheden van alle groottes. De handveren van een voertuig verwerken zeer grote hobbels zoals gaten en verkeersdrempels. De luchtgevulde banden van het voertuig fungeren als een soort secundaire vering en buigen om soepel over kleinere onvolkomenheden zoals kiezelstenen en kleine scheuren en richels in de weg te rijden. Maar bandenrubber is relatief stijf en de band zelf is zwaar; dus je wilt een beetje lichte, zachte veer absorberen. De kleinste trillingen en onvolkomenheden op de weg zouden een probleem zijn en zouden effectiever zijn. De bussen behandelen deze kleinste trillingen.
Beïnvloeden tijdens het rijden
Omdat ze in de eerste plaats de kleinste trillingen en kleine onvolkomenheden op de weg beheersen, "NVH" of "lawaai en voertuigruwheid". Als je ooit een motorfiets met een harde staart hebt gehad of een go-cart hebt gereden, heb je een voertuig zonder bussen ervaren. Elke kleine vibratie in het lichaam en op de weg, door het wiel en de vloer, schuifelt omhoog door je ruggengraat en rammelt met je vingers, botten, oogbollen en tanden. Op de lange termijn is het draaglijk - maar gedurende een lange periode Goede bussen in een auto, behalve het elimineren van deze onaangename trillingen op de weg, waardoor het voertuig sneller glijdt dan met harde snelheid over het trottoir rijdt. Luxe auto's hebben de neiging om zeer dikke of zeer zachte bussen te hebben voor een meer serene rijervaring.
Beïnvloeden van het gebruik
Het nadeel van het gebruik ervan is dat ze het mogelijk maken om de draagarmen te draaien, rond te wiebelen en in onbedoelde richtingen te bewegen. Rubber is zacht, dus bussen introduceren een mate van onnauwkeurigheid in de ophanging. Dit vermindert de grip en dwingt ingenieurs om stijvere handveren te gebruiken om de prestaties en de ophanging te handhaven. In race- en prestatietoepassingen kan de vermindering van trillingen en isolatie van de weg zelf een probleem zijn; prestatiebestuurders moeten de weg 'voelen' en hebben zeer nauwkeurige realtime feedback nodig om de hechtingslimiet te behouden. Om deze reden zijn de meeste races en veel hoogwaardige straatbussen van massief metaal of bijna solide polyurethaan kunststof. Dit maakt het veel gemakkelijker, maar het maakt het ook gemakkelijker en langer voor langere tijd.
