Inhoud
General Motors produceerde de automatische Powerglide-transmissie met twee snelheden voor Pontiacs en Oldsmobiles. GM's Australische dochteronderneming, GM Holden Ltd., gebruikte de Powerglide ook in haar auto's. GM introduceerde de Powerglide als een automatische transmissie-optie voor zijn low-end auto's. Het diende als standaard automatische transmissie van 1950 tot 1973.
Vroege jaren
General Motors was de eerste van de Detroit Automakers die een betaalbare automatische transmissie voor zijn auto's aanbood. Ford introduceerde zijn automaat in 1951 en Chrysler in 1954. Toen een brand de GM's Hydramatic automatische transmissiefabriek in 1953 beschadigde, voorzag GM zijn Pontiacs en Oldsmobile van de Powerglide. Hoewel de Powerglide de eerste automaat was, was hij bij lange na niet de beste. GM bracht de Powerglide op de markt als een "shiftless" automaat op de Chevy-modellen uit 1950. Tot 1953 was de automaat traag in off-the-line versnelling. Het veranderde niet naar een hoge versnelling, dus ook naar de transmissie in een lage versnelling te veel tot ongeveer 40 km / u om voldoende versnelling te krijgen voordat naar de hoge of tweede versnelling werd geschakeld. Deze behandeling veroorzaakt schade aan de componenten van de transmissie, wat leidde tot voortijdige reparaties. Terwijl bestuurders in een hogere versnelling moesten schakelen, hielden ze van het idee om met een koppeling, derde versnelling en overdrive te rijden. In 1955 was meer dan de helft van alle Chevy uitgerust met de Powerglide.
De jaren 60
De Powerglide van 1950 tot 1961 had een gietijzeren doos en geen oliecarter. Deze vroege versies hebben "Powerglide" gestempeld op de passagierszijde van de koffer. De Powerglides van 1962 tot 1973 waren volledig aluminium, wogen minder dan 100 pond en perfect afgestemd op de V-8-motor. De nieuwe Powerglide was een dramatische verbetering ten opzichte van de oudere transmissies. Het had een 14-bouts olie en een automatische versnellingspook met twee snelheden die chauffeurs verlost van zorgen te maken over wanneer in een hoge versnelling te schakelen. Pontiac gebruikte een versie van de Powerglide voor zijn LeMans- en Tempest-modellen. Een andere Powerglide-versie kwam overeen met de achterop gemonteerde motoren op de Chevrolet Corvairs. De Powerglide bleef de primaire automatische transmissie op Chevrolets totdat de TH350 met drie versnellingen deze in 1973 verving.
toepassingen
Chevrolet gebruikte de Powerglide met twee versnellingen als standaarduitrusting op full-size auto's en 1972 full-size auto's uitgerust met een zescilindermotor. Andere auto's met de Powerglide waren de Chevelle en Malibu van 1964 tot 1972, Camaro van 1967 tot 1972, Nova van 1962 tot 1967 Corvette, van 1962 tot 1967 Monte Carlo, van 1971 tot 1973 Vega, van 1964 tot 1971 full-size pick-ups en bestelwagens de El Camino utility pickup truck van 1971 tot 1972. Aftermarket-installatie van de Powerglide Chrysler-auto's, AMC's en Fords was gebruikelijk. GM produceerde meer dan 17 miljoen Powerglides tijdens zijn productierun.
Overbrengingsverhoudingen
Powerglides gekoppeld aan zescilindermotoren hadden een eerste overbrengingsverhouding van 1,82-op-1 en een directe versnelling van 1,00-op-1 voor de tweede versnelling. De achteruitversnelling was 1,82-op-1. Voor V-8-modellen had de automaat een 1,76-op-1 eerste versnelling en een 1,00-op-1 tweede versnelling. De achteruitversnelling was 1,76-op-1. De behuizing was 16,3125 inch lang, terwijl de totale lengte, inclusief de schacht, 27,5625 inch was.
