Inhoud
De 289-, 302- en 351-kubieke inch V-8's van Ford zijn motoren met kleine blokken die nog meer aangedreven Mustangs zijn, inclusief de Shelby GT-modellen. De belangrijkste verschillen tussen de drie motoren waren hun kubieke inch verplaatsing en slaggrootte. Alle motoren hebben een carburateur met twee of vier cilinders en de compressieverhoudingen varieerden afhankelijk van het productiejaar.
achtergrond
Hoewel Ford de 289 V-8 in 1963 op de markt bracht, waren de prestaties van Carroll Shelby als bouwer nodig toen hij de HiPo (of High Performance) 289 introduceerde in de Shelby Mustang GT 350 uit 1965. Hoewel de 289 relatief klein voor een krachtige motor - gezien het feit dat Ford later de big-block 427 en 428 V-8s produceerde. De 302 verving de 289 in 1968 en had een 27-jarige productierun, voornamelijk als een Mustang-motoroptie. Ford produceerde de 351 in Windsor, Ontario en in Cleveland, vandaar de aanduidingen "351W" en "351C". Het was geen vervangende motor, maar een die als een afzonderlijke energiecentrale werd geproduceerd. Het stond langer, was zwaarder en had een grotere verplaatsing dan enig ander Ford klein blok. Nogmaals, de Mustang profiteerde van de 351 als een optionele prestatiemotor.
De 289
De 289-motor verplaatste 289 kubieke inch en een nok met een standaard twee-vat carburateur of een optionele vier-vat carburateur. De boring was 4,0 inch en de slag gemeten 2,87 inch. De output voor de originele versie met twee cilinders was 195 pk, waarbij het laatste carburateurmodel met vier cilinders 210 pk produceerde. De HiPo leverde 271 pk met een compressieverhouding van 10,5 op 1, vergeleken met de eerste compressieverhouding met twee cilinders van 8,7-op-1. Naast de Mustang, heeft de 289 de Noord-Amerikaanse Ford Falcon GT en de in Australië geproduceerde Ford Falcon XR GT aangedreven.
De 302
De 302 verschilde van de 289, met uitzondering van de slag, die 3,0 inch mat. Het boor blijft op 4,0 inch. Het best bekend als Ford's "5.0" -motor in de Shelby GT's - hoewel het eigenlijk 4,9 liter verplaatste - heeft de 302 ook veel Ford, Lincoln en Mercury personenauto's aangedreven. Afgezien van de slagmetingen heeft de 302 ook een hoger nikkelgehalte in het motorblok om een sterkere motor te creëren. De twee-vat debuutversie in 1968 genereerde 210 pk. De oven-vat-versie genereerde 235 pk, met een compressieverhouding van 10,5 tot 1. Een high-performance versie leverde 235 pk, wat zijn beste output was. De 302 beëindigde productie in 1995.
De 351
De 351 verplaatste 351 kubieke inch en had een 4,0-inch boring en een 3,50-inch slag. Het meest onderscheidende kenmerk is de ongebruikelijke 1-5-4-2-6-3-7-8 schietopdracht, niet gevonden op een andere Ford-motor. De belangrijkste lagerkappen waren sterker, en de drijfstangen groter dan die op de 289 en 302. Ford produceerde de 351W van 1969 tot 1974. Enthousiastelingen beschouwen de 351W beter dan de 351C vanwege de zwaardere afsluiters en grotere koppen van de 351W. Twee-vat 351's genereerden 250 pk, en vier-vat versies hadden 290 pk. Prestatieversies piekten op 300 pk. De 351 aangedreven Mustangs, Torinos en Mercury Cougars. De 351 bleef in productie vanaf 2011.
